باید توجه داشت که بعضی اوقات قانون (که وحی منزل نیست)در شرایط خاصی دچار نقصان می شود و یا نمی تواند در بعضی از شرایط خاص جواب گو باشد. در ایجا باید فردی فراتر از قانون عمل نماید تا نقصان یا جواب گو نبودن قانون در شرایط ویژه جبران شود . به این مثال توجه فرمایید.
چهار راه خیلی شلوغ شده و چراغ راهنما که قانون چهار راه است جواب گو نیست. در این شرایط فردی به نام پلیس وارد عمل می شود و به بعضی ها که پشت چراغ قرمز هستند اجازه عبور می دهد و به کسانی که پشت چراغ سبز هستند دستور ایست می دهد. و می دانید که این خلاف قانون راهنمایی و رانندگی است. ولی چاره چیست؟ به خاطر حساس بودن شرایط اینجا پلیس فصل الخطاب است نه چراغ راهنما.
در بعضی شرایط در جامعه ولایت فقیه در شرایط حساس باید فرا قانونی عمل نماید. زمان آقای احمدی نژاد رابه خاطر دارید که مقام معظم رهبری جناب آقای مشایی را با داشتن سمت معاون اول رییس جمهور منع کردند و به رییس جمهور دستور داد که وی را در پستهای دیگری به کار بگیرد. و این فرمان واقعا به صلاح جامعه بود.
شما فرض کنید این امور در همه دولتها می تواند اتفاق بیافتد.و مورد اختلاف شدید بین سیاستمداران و حتی مردم شود.پس باید فردی باشد که به خاطر آرامش جامعه وارد عمل شود و جامعه به آرامش برسد.و در واقع دستور وی فصل الخطاب باشد. حتی اگر در قانون برای این کار چاره ای اندیشیده نشده شود. و چه کسی بهتر از مقام رهبری که مورد قبول احزاب است. (البته احزاب انقلابی و دلسوز نظام)
به این ضرب المثل هم دقت کنید که البته به نظر من فقط باید در مواقع حساس به کار گرفته شود.
در خانه اگر کس است یک حرف بس است
البته مقام معظم رهبری هم این امر را به اثبات رسوندند که فقط در مواقع حساس وارد عمل می شوند نه در همه امور اختلافی. چون اگر در همه موارد وارد شوند از آن بوی دیکتاتوری به استشمام برسد.
